چهار دانشجو كه به خودشان اعتماد كامل داشتند ، يک هفته قبل از امتحان پايان ترم به مسافرت رفتند و با دوستان خود در شهر ديگر حسابی به خوشگذرانی پرداختند. اما وقتی به شهر خود برگشتند ، متوجه شدند كه در مورد تاريخ امتحان اشتباه كرده اند و به جای سه شنبه ، امتحان دوشنبه صبح بوده است. بنابراين تصميم گرفتند استاد خود را پيدا كنند و علت جا ماندن از امتحان را برای او توضيح دهند. آنها به استاد گفتند: «ما به شهر ديگری رفته بوديم كه در راه برگشت لاستيک خودرومان پنچر شد و از آنجايی كه زاپاس نداشتيم ، تا مدت زمان طولانی نتوانستيم كسی را گير بياوريم و از او كمک بگيريم. به همين دليل دوشنبه دير وقت به خانه رسيديم.»

استاد فكری كرد و پذيرفت كه آنها روز بعد بيايند و امتحان بدهند. چهار دانشجو روز بعد به دانشگاه رفتند و استاد آنها را به چهار اتاق جداگانه فرستاد و به هر يک ورقه امتحانی را داد و از آنها خواست كه شروع كنند. آنها به اولين مسأله نگاه كردند كه 5 نمره داشت. سوال خيلی آسان بود و به راحتی به آن پاسخ دادند. سپس ورقه را برگرداندند تا به سوال 95 نمره ای پشت ورقه پاسخ بدهند كه سوال اين بود: «كدام لاستيک پنچر شده بود؟» !!!

اهل دانشگاهم
رشته ام علافیست
جیب هایم خالیست

پدری دارم
حسرتش یک شب خواب!
دوستانی همه از دم ناباب
و خدایی که مرا کرده جواب
اهل دانشگاهم
قبله ام استاد است
جانمازم نمره!

خوب می فهمم سهم آینده من بیکاریست
من نمی دانم که چرا می گویند
مرد تاجر خوب است و مهندس بیکار
و چرا در وسط سفره ما مدرک نیست
چشم ها را باید شست
جور دیگر باید دید

باید از مردم دانا ترسید!
باید از قیمت دانش نالید!
و به آنها فهماند
که من اینجا فهم را فهمیدم
من به گور پدر علم و هنر خندیدم